Գիրք որ կոչի շաւիղ լեզուագիտութեան : Հայ-ռուսերեն բառարան /
Գրիգոր Խալդարեանց.
- Պետերբուրգ : տպ. Գրիգոր Խալդարյանցի, 1788.
- 156 (=168) էջ ; 19 սմ.
2 գիրքը՝ մի կազմի մեջ : Ա ԳՐՔԻ ՏԻՏՂԹ.՝ ԳԻՐՔ/ ՈՐ ԿՈՉԻ ՇԱՒԻՂ ԼԵԶ/ՈՒԱԳԻՏՈՒԹԵԱՆ:/ Արարե[ա]լ մանրաքննին ուղղագրու[թեամ]բ՝ ի Նոր Ջուղայե/ցի. Ազնուատոհմ Սերնդոյն Խալդարեան յառաջասեր/եալ՝ Ազնիւ Խօջամալի որդի՝ ի Ք[րիստո]ս հանգուցեալ ի/ Պարոն Գրիգորէ։/ Ի Հայրապետութե[ան]՝ Ք[րիստո]սակերտ Ս[ր]բ[ո]յ Գահոյն Էջմիածնի՝ Տ[եառ]ն/ ՂՈՒԿԱՍՈՒ երիցս Երանեալ Սրբազնասուրբ Կաթու/ղիկոսի ամենայն Հայոց։/ Հրամանաւ Ս[ր]բ[ո]յ Աթոռոյն Էջմիածնի՝ Ծայրագոյն Նուիրակի՝ Ռու/սաց երկրի՝ և յամ[ենայն] հիւսիսային կողմանս եղեալ ազգիս Հայոց՝ Առա-/քելաշաւիղ Առաջնորդի՝ Սանահնեցի Երկայնաբազուկ Արղութե[ան]ց՝/ Իշխանազնեայ Տ[եառ]ն Յովսեփայ Սրբազնագունեղ Արք Եպիսկոպոսի։/ Տպագրեցեալ արդեամբք և ծախիւք՝ նոյնոյ Լուսահոգւոյն՝ Պար/կեշտասուն Կենակից՝ Կատարինէ Զաքարովնայ Ազնուուհւոյն։/ Յամի Տ[եառ]ն 1788. ի դեկ” 2։ Իսկ ի թուին Հայոց ռմլէ,/ Ի կայսերապերճ Մայրաքաղաքս/ ՍԱՆԿՏՊԵՏԵՐԲՈՒՐԳ։/ Ի տպարանի՝ Նոյնոյ Լուսահոգւոյն։ / ՀՐԱՄԱՆԱՒ ԿԱՌԱՎԱՐՉԱՑ ԲԱՐԵԿԱՐԳՈՒԹԵԱՆ/ Բ ԳՐՔԻ ՏԻՏՂԹ.՝ ԱՂՕԹՔ/ Տեառն Ներսէսի Շնորհալոյս և Տիեզե-/րահռչակ Հայրապետի՝ Ասքանազեան սերն/դոցս՝ արարեալ։/ Ի թարգմանութի[ւ]ն նրբանկատ զգուշաւորութեամբ՝/ հարազատ փոխադրեալ ի հայկական լեզուէ ի յըռու/սաց պանծալի բարբառ, ի նոր ջուղայու՝ ի ք[րիստո]ս հան-/գուցեալ՝ ազնիւ խալդարեան տոհմէ յառաջասերեալ՝/ ի բանասէր և ի գիտնական՝ լուսաւորե[ա]լ հոգի պարոն/ Գրիգորէ/։ Տպագրեալ ի Հայրապետութե[ան]՝ Լուսանկար Գահոյն Միած/նաիջի՝ Տ[եառ]ն ՂՈՒԿԱՍՈՒ Երիցս Երանեալ Սրբազնաս[ուր]բ/ Կաթուղիկոսի ամենայն Հայոց։/ Եւ ի յԱռաջնորդութե[ան]՝ ի Ռուսաց երկրի բնակեալ՝ ամ[ենայն] ազգիս/ Հայոց՝ Տ[եառ]ն Յովսէփայ Սրբազնագունեղ Արք Եպիսկոպոսի։/ Յամի տեառն 1788, ի դեկ. 2։ Իսկ ի թուին Հայոցս ռմլէ/: ի ՍԱՆԿՏՊԵՏՐԲՈՒՐԳ:/ ԺԲ, 156 (=168) էջ։ Քառածալ, մամուլանիշերը հայատառ և արաբական թվանշաններով։ Շարվ. չափը 14X10 սմ: Տիտղթ. վրա՝ զարդանկար։ Գլխազարդեր, վերջազարդեր և զարդագրեր։ Բնագիրը 12 կետաչափի բոլորագրով, օգտագործված են նաև 10 կետաչափի բոլորագիր, գլխագրեր և նոտրգիր։